สวัสดีครับ,
เขียนเมื่อ 19 มิถุนายน 2556
ช่วงสัปดาห์สองสัปดาห์ที่ผ่านมาต้องยอมรับครับว่า นักลงทุนสไตส์ VI (Volatility
Investors) หรือไวไว (คู่แข่ง Value Investors) คงไม่แคล้วกุมขมับกันเป็นแถวๆ
ผมเองในฐานะที่คอยรับ order ลูกค้าสถาบันฝรั่ง ก็เลือดซิบๆไม่แพ้กันครับ มีคาดการณ์ผิดบ้างถูกบ้างตามประสา
แต่หัวใจสำคัญคือเราต้องถูกมากกว่าผิด และรอบที่ผิดต้องเจ็บตัวน้อยที่สุด
ความจริงผมเคยเขียนไว้ในบทความเมื่อกลางปีที่แล้วว่า
เราต้องมองเทรนใหญ่ให้ออก แล้วเทรดโดยยึดเทรนใหญ่เข้าไว้ (กำลังพูดถึง futures
นะครับ)
หมายถึง ถ้าเทรนใหญ่เป็นขาขึ้น การหาจังหวะ long เมื่อตลาดย่อ
ควรจะทำกำไรได้ดีกว่าการหาจังหวะ short เมื่อตลาดเด้ง
ในทางกลับกันหากมองว่าเทรนใหญ่เป็นขาลง การหาจังหวะ short เมื่อตลาดเด้ง
ควรจะทำกำไรได้ดีกว่าการหาจังหวะ long เมื่อตลาดย่อ
แน่นอนครับ คำถามที่ตามมาหลังจากจบย่อหน้าที่สองก็คือ
แล้วจะมองเทรนใหญ่ให้ออกอย่างไร? ตรงนี้ขึ้นกับมุมมองของแต่ละคนบวก skill ครับ ตอบยาก
แต่ผมก็พอจะมีเครื่องมือแนะนำในการคิดง่ายๆ อาทิ การตี Trend line จากจุดต่ำสุดของช่วงหนึ่งไปยังจุดต่ำสุดของอีกช่วงหนึ่ง
หรือตี Trend line จากจุดสูงสุดของช่วงหนึ่งไปยังจุดสูงสุดของอีกช่วงหนึ่ง แล้วยึดเส้น Trend
line นั้นเป็นหลัก หากมีการหลุดหรือทะลุอย่างมีนัยสำคัญ นั้นหมายถึง Trend
อาจเปลี่ยนไปแล้ว
โดยช่วงเวลาที่ว่าอาจจะเป็น 6 เดือน 1 ปี 2 ปี หรือ 5 ปีก็ได้ครับ
สุดท้ายเมื่อพูดถึงเจ็บตัวน้อยที่สุดก็ต้องย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้นครับว่า
สิ่งที่สำคัญที่สุดของการลงทุน (รวมถึงเก็งกำไร) คืออะไร สำหรับผมคือการรักษาเงินต้น
นักลงทุนส่วนใหญ่มักแสวงหาวิธีที่จะทำอย่างไรให้กำไรมากที่สุด
แต่มักลืมเรื่องสำคัญอย่างทำอย่างไรให้ขาดทุนน้อยที่สุดหากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น
นั่นละครับ ผมกำลังพูดถึงกฎของการ cut loss (โดยเฉพาะในการเทรด
futures) ให้จำไว้ว่าเข้าด้วยเครื่องมือหรือสัญญาณอะไร
ก็ให้จบด้วยสัญญาณนั้น เช่น การเข้าซื้อเพราะเกิดสัญญาณซื้อจาก MACD หาก MACD
เปลี่ยนทิศไม่เป็นตามที่คาดและส่งสัญญาณกลับลง
เราก็ต้อง cut เลือดซิบๆก็ต้องยอม หรือหากเปรี้ยวเข้าโดยไม่ใช้สัญญาณอะไรเลย ก็ควรมีตัวเลขในใจไว้ครับว่า
ขาดทุนได้ไม่เกินกี่ % (ผมแนะนำตัวเลข 2 ตัว คือ 7% หรือ 10%) ไม่ว่าจะเป็นหุ้นหรือตราสารอนุพันธ์
หากจุดประสงค์หลักคือการเก็งกำไร ต้องห้ามละเลยเรื่องนี้อย่างเด็ดขาดนะครับ เพราะไม่ว่าตลาดไทยจะอินดี้เพียงใด
ถ้าเราอยู่ในระเบียบวินัยเคร่งครัด คนที่หัวเราะคนสุดท้ายย่อมต้องเป็นเรา ฮ่าๆ เอิ๊กๆ
No comments:
Post a Comment